ŞEFİK DADAŞ’SIZ GEÇEN 30 YIL…
Babamın ardından geçen 30 yıl… Baba, çocukların güvendiği evin direği hatta mendireği.. Baba sevgisi bambaşkadır, insanın gücü kuvveti, kudreti .. Arkasında hissettiği en büyük güçtür Baba.. Ben babamı bundan 30 yıl önce kaybettim.. Hem de unutamayacağım bir şekilde.. Yoldan geldim eşimi annesi ile tanışmaya gitmiştik.. sabah babamı hastaneye götürmek için ısrar ettim.. üniversite lojmanlarından, Araştırma hastanesine kadar nefesi yetmedi.. Acil e geldiğimizde elimi attım, babamda ses yok.. Yine şaka yapıyor sandım arada yapardı.. “ hadi baba şakanın yeri değil hastaneye geldik “ diyordum ki babam da hiç ses yoktu ..arabanın arka koltuğunda eli yığılmıştı.. Annem yanı başımda idi. Kendisi ebe olduğundan babamın nabzına elini attı.. “ Baban rahmetli olmuş “ dedi yüzü kireç kesildi bir anda.. koştum acil doktorlarına babama yardım edin dedin.. herkes döküldü benim feryadıma.. babamı içeri aldılar ama ne fayda ki vade oraya kadardı.. Acilden içeri girmesi nasip olmadı.. Babam kalp