Saffet Ağabeyimsiz geçen 7 yıl...

SAFFET AĞABEYİMSİZ GEÇEN  7 YIL….

Hayat ne kadar hızla ilerliyor.. İleriye mi baksak , geriye mi baksak diye düşünürken günler ardı ardına kovalıyor.. Sanki  hızlı tren gibi geçiyor..

Tarih 15 Aralık 209… Bir büyük acı daha yaşamıştım o gün..  Daha bir hafta önce  bayramda anamın evinde oturduğum, yüzüne baktığımda bitkinlik , yorgunluk , ve  bitiklik gördüğüm boynu bükük ağabeyime baktığımda  kötü bir şey olacağını sanki sezinlemiştim..

Çok derinden üzüntülü idi ağabeyim.. Yüreğine öyle bir ateş düşmüştü ki, o ateşi Allah hiçbir babaya vermesin.. Gözünden gözüne  esirgediği  ,  bir sıkıntı onu  içten içe kemirmişti.. göz kapakları şişmiş, göz torbaları dolmuş.. Ağlamaktan, üzülmekten bitap düşmüştü.. O koca adam ayakta dursa bile, cismen vardı sanki..

Anamın evinde son görüşümde Bayram idi..  Ona Ankara dan  dükkanı için bir iki malzeme almıştım pek te önemsenecek  bir parası yoktu.. Ancak eşiyle bayramda geldiğinde , “ fikonun parasını ödeyelim.. dükkana aldı malzemeyi, bize değil “ diyerek zorla  aldığım bir iki parça  malzemenin parasını vermişti.. Almak istemediğimde de , “ oğlum olur mu öyle şey.. Ölümlü dünya borçlu kalmak istemem !” dedi.. hala kulaklarımda bu sözleri.. Sanki öleceğini biliyor  idi … O an tepki gösterdim.. “ nasıl söz ağabeyi, Allah geçinden versin ….”  .. araya girdi , “ hepimiz öleceğiz….. Kim kalacak ki ? .. gerçek bu ..” diyerek yine daldı…

Erzurum’dan ayrılırken eşime , “ ağabeyimin durumu hiç iyi değil.. Belki de son görüşüm ..” dedim.. eşim de bana , “ o nasıl söz, Saffet abi çok iyi biri , Allah korusun ..kötü düşünme “ .. demişti..

14 Aralık sabah işe yeni gelmiştim.. Bir telefon geldi Mustafa eniştemden , “ ağabeyin hasta  imiş Erzurum’a gidelim …!”.. Ben hemen , “ hasta değil Mustafa abi, ağabeyim kesin vefat etmiştir.. Hiç iyi değildi son gördüğümde   “ dedim..  Erzurum’dan  dostum Osman Zakir Çetin’e aradım  “ Osman abimin dükkanına , evine bir bak, ağabeyimin hasta olduğunu söylediler ama, ben inanmadım.. Rahmetli oldu herhalde  çok kötü idi son gördüğümde büyük kahır çekiyordu “ dedim.. Osman biraz sonra beni aradı , “ Fiko, Elhökmilillah, Saffet ağabeyi rahmetli olmuş….” Dedi..   Orda yığılmışım.. Sağolsun  Arkadaşlar ilkyardım çağırmışlar.. kendime geldiğimde Memduh müdürüm başımda idi arkadaşlarla… 

Ayfer Özer koşup maaşımı çekti getirdi, bana verdi..  Eve gidecek halim Yoktu  Uzman Alper  “ bu halde araba kullanamazsın seninle geleyim “ dedi bana eşlik etti.. Eve gittim eşim bavulu hazırlamıştı.. Eniştemler gelip beni aldılar Erzurum’a yola koyulduk..

Ağabeyimin evinde anamın  çorapsız donakalmış görüntüsünü hiç unutmuyorum.. Mantosu ile odada tek başına oturuyordu  .. Yanında kimse yoktu.. Boşluğa bakıyordu… Bir ananın yıkılışını  orada gördüm.. Anam yıkılmıştı.. O Osmanlı kadını çökmüştü o acı ile…   Zor bir acıydı..   15.Aralık 2016

(Yazımı yazmıştım ama  15 inde  bulamadım )